Verdoofd.....
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg anneke
17 December 2006 | Cambodja, Phnom-Penh
Vandaag, zondag zijn we naar de "vuilnis-stortplaats" geweest................ Hier werden we naar toe gevraagd om te kijken wat wij met onze organisatie hier kunnen betekenen...
Busje volgepropt met kleding, kleurplaten, pennen, schoenen etc. We zouden namelijk eerst bij het nabijgelegen schooltje gaan om dit af te leveren. Toen we hier aankwamen zaten ze al op ons te wachten. Ik had me zakken volgepropt met ballonnen, haar elastiekjes, kammetjes en zo... Dit deel ik uit aan de kids...
Dit project is 10 jaar gesponceerd door Terre Des Hommes Duitsland en Nederland maar ze zijn hiermee gestopt, er wordt nog geprobeerd om t weer op te zetten!!
Hierna zijn we gewapend met een mondkapje doorgelopen naar de vuilnisbelt....
Het is onbeschrijvelijk wat je hier aantreft! Mensen lopen hier vaak bloot voets tussen het afval te zoeken naar eten en naar materialen wat geld opleverd, zoals blik, touw, stof, karton... dit is dan net genoeg om wat rijst te kopen voor die dag..... De rest wordt verbrand. Dit zorgt ervoor dat er een dikke smog lucht hangt vermengt met rookwalmen... Reddeloos en hulpeloos stond ik toe te kijken.. Kon eerst geen foto's maken maar uiteidelijk is het hier waar t om gaat dus toch begonnen want dit moet gezien worden.
En het ongelovelijke is dan weer dat kinderen altijd lachen! Hello Lady How are you? wat kan ik zeggen en ik moet dan ook vragen How are You?! I'm fine, Thanks... terwijl hij een zak voorsleept die te zwaar is om te tillen en 2 verschillende schoenen aanheeft wat geen schoen meer mag heten en 7 maten te groot....
Een nieuwe vrachtwagen volgeladen met afval uit Phnom Penh arriveert... Hij kiept alles eruit en iedereen struint erop af om de eerste te zijn....Onmenselijk!
We gaan verder naar de plek waar ze wat hutjes hebben neergezet.. Ik wordt bij de hand genomen door een man die me met handen ven voeten taal iets probeert te vertellen... Hij wil me naar een huis brengen maar eerst wordt ik bij een ander gezin naar binnen getrokken... T hele gezin woont op 4 vierkante meter en het dak is een gemaakt van samengeknoopt zeil... een baby ligt in de hoek en de hond snuffelt wat rond.. de vloer is zo dun dat ik niet durf te staan en blijf dan maar ook wijzelijk zitten...(ik leer t al)
Als ik verder loop kom ik langs een jongen die ja ik weet niet... er is wat met hem, zowieso is zijn hoofd kaal geschoren... hij volgt me naar waar ik heen loop.. ik kom bij een hutje waar een oma ontredderd op t houtje trappetje zit,en dat blijkt dus zijn huis te zijn waar zijn moeder 3 dagen geleden tijdens haar laatste periode van haar zwangerschap is overleden.. Daar sta je dan....
Ik heb nog een bouwpakketje voor een zweefvliegtuigje in mijn tas en geef dat aan hem... wat kan ik doen.... Onze groep probeert zoveel mogelijk informatie te krijgen, dit doen we via Lily zij is de vrouw van Andre.
De kinderen blijken in shifts te werken want de vuilniswagens rijden 24 uur. De eerste behoefte van deze mensen is heel simpel! RIJST!!! We gaan ons inzetten om hier iedere week een zak rijst af te leveren en daarna verder met scholing en hygiene zorg..
Op naar het weeshuis wat hier ook dichtbij ligt, we hebben van 2 Nederlands mensen begrepen dat hier 70 kinderen zijn gehuisvestigd en de organisatie de wanhoop nabij is... Er werkt hier 1 vrijwilligster en 2 Cambodjaanse vrouwen. De opzetter van dit weeshuis heeft een paar jaar geleden een beroerte gehad en sindsdien is het bergafwaarts gegaan. Het is de bedoeling dat ik hier rond kijk om te inventariseren wat de eerste behoefte is en ervoor zorgen dat de vrijwilligers die zich bij ons aanmelden hier ook aan de slag kunnen...
Nou en dat kunnen ze hoor! We gaan zorgen voor tandeborstels, tandpasta, Waterstofperoxide om hun mondjes te ontsmetten. Zeep en nagelborstels en basis medicijnen. En ik ga kijken wat we structureel kunnen verbeteren. De meisjes (+-40) slapen samen in 2 kamertjes en die zijn echt niet groter 3 bij 4.. de jongens slapen buiten... (zie foto) meer hoef ik niet te zeggen.
In de auto terug vraagt lily aan mij : " Anneke what is your plan? " Verdoofd zit ik naast haar! Ik weet het nog niet, moet de beelden nog verwerken.. dit schrijven helpt.. want bijna ga je denken er valt niets te doen dit is redeloos! Hoe kan ik zo denken!!! Je kan altijd iets doen! Al is het maar inderdaad die zak rijst per week of het spoelen van die mondjes of dat vliegtuigje of de eenvoudige haar elastiekjes, lippengloss en ballonnen. Kinderen lachen altijd! Dat is ook al helpen.. Maar wij gaan ons inzetten! Reken daar maar op.
Het volgende gebeurde ook nog van de week:
Er lag een pakketje klaar voor mij bij het postkantoor! Joepie de Poepie.. ik erheen met mijn paspoort op zak.. Lever het bonnetje in en pakketje wordt gehaald... Oh ja hoor ik zie 't al Cora haar handschift... leuk leuk leuk...Euh Lady, name is not same! What?!? oh god er staat op voor Anneke en op mijn paspoort staat Johanna... gelijk gaan mijn haren overeind staan er er flitst door mijn hoofd dat ik het niet ga krijgen! Oh nee.. please sir this is for little children! this is my name! look JohAnna same Anneke... maar leg dat maar eens uit aan een Cambodjaan!
En toen na 10 minuten bekvechten brak er iets in mij! Ik trek het pakket uit zijn handen en loop er mee naar buiten! En dit moet je dus nooit doen hier! Ik loop naar de Tuk Tuk en zeg Go Go Go.. maar hij ziet de bewakers achter mij aan komen en durft geen gas te geven (mietje) en jawel daar stonden we omringd door bewaking een een boze beamte.. heb knikkende knieen en probeer snel Andre te bellen want dit gaat helemaal fout....
Uiteindelijk dus maar mee naar binnen gelopen en na veel wikken en wegen toch meegekregen maar heeft me wel een liter koud zweet gekost....
Achteraf is dit wel grappig natuurlijk... maar zo gaat het hier wel!
Inmiddels staan bij jullie de kerstbomen te gloeien en zijn jullie gestrest bezig met boodschappenlijstjes... SnowPlanet is ook een gekkenhuis (vermoed ik) hihi.
En ik: Heb weer genoeg geschreven... ga sigaretje roken en nogmaals de dag door mijn hoofd laten waaien... Waar moet ik beginnen ben nog steeds verdoofd..........................
Veel liefs
Anneke
P.s.: Heb weer stukje naar de krant gestuurd dus misschien...
P.s. 2: We staan in de Libelle met een stukje over Colt...
Busje volgepropt met kleding, kleurplaten, pennen, schoenen etc. We zouden namelijk eerst bij het nabijgelegen schooltje gaan om dit af te leveren. Toen we hier aankwamen zaten ze al op ons te wachten. Ik had me zakken volgepropt met ballonnen, haar elastiekjes, kammetjes en zo... Dit deel ik uit aan de kids...
Dit project is 10 jaar gesponceerd door Terre Des Hommes Duitsland en Nederland maar ze zijn hiermee gestopt, er wordt nog geprobeerd om t weer op te zetten!!
Hierna zijn we gewapend met een mondkapje doorgelopen naar de vuilnisbelt....
Het is onbeschrijvelijk wat je hier aantreft! Mensen lopen hier vaak bloot voets tussen het afval te zoeken naar eten en naar materialen wat geld opleverd, zoals blik, touw, stof, karton... dit is dan net genoeg om wat rijst te kopen voor die dag..... De rest wordt verbrand. Dit zorgt ervoor dat er een dikke smog lucht hangt vermengt met rookwalmen... Reddeloos en hulpeloos stond ik toe te kijken.. Kon eerst geen foto's maken maar uiteidelijk is het hier waar t om gaat dus toch begonnen want dit moet gezien worden.
En het ongelovelijke is dan weer dat kinderen altijd lachen! Hello Lady How are you? wat kan ik zeggen en ik moet dan ook vragen How are You?! I'm fine, Thanks... terwijl hij een zak voorsleept die te zwaar is om te tillen en 2 verschillende schoenen aanheeft wat geen schoen meer mag heten en 7 maten te groot....
Een nieuwe vrachtwagen volgeladen met afval uit Phnom Penh arriveert... Hij kiept alles eruit en iedereen struint erop af om de eerste te zijn....Onmenselijk!
We gaan verder naar de plek waar ze wat hutjes hebben neergezet.. Ik wordt bij de hand genomen door een man die me met handen ven voeten taal iets probeert te vertellen... Hij wil me naar een huis brengen maar eerst wordt ik bij een ander gezin naar binnen getrokken... T hele gezin woont op 4 vierkante meter en het dak is een gemaakt van samengeknoopt zeil... een baby ligt in de hoek en de hond snuffelt wat rond.. de vloer is zo dun dat ik niet durf te staan en blijf dan maar ook wijzelijk zitten...(ik leer t al)
Als ik verder loop kom ik langs een jongen die ja ik weet niet... er is wat met hem, zowieso is zijn hoofd kaal geschoren... hij volgt me naar waar ik heen loop.. ik kom bij een hutje waar een oma ontredderd op t houtje trappetje zit,en dat blijkt dus zijn huis te zijn waar zijn moeder 3 dagen geleden tijdens haar laatste periode van haar zwangerschap is overleden.. Daar sta je dan....
Ik heb nog een bouwpakketje voor een zweefvliegtuigje in mijn tas en geef dat aan hem... wat kan ik doen.... Onze groep probeert zoveel mogelijk informatie te krijgen, dit doen we via Lily zij is de vrouw van Andre.
De kinderen blijken in shifts te werken want de vuilniswagens rijden 24 uur. De eerste behoefte van deze mensen is heel simpel! RIJST!!! We gaan ons inzetten om hier iedere week een zak rijst af te leveren en daarna verder met scholing en hygiene zorg..
Op naar het weeshuis wat hier ook dichtbij ligt, we hebben van 2 Nederlands mensen begrepen dat hier 70 kinderen zijn gehuisvestigd en de organisatie de wanhoop nabij is... Er werkt hier 1 vrijwilligster en 2 Cambodjaanse vrouwen. De opzetter van dit weeshuis heeft een paar jaar geleden een beroerte gehad en sindsdien is het bergafwaarts gegaan. Het is de bedoeling dat ik hier rond kijk om te inventariseren wat de eerste behoefte is en ervoor zorgen dat de vrijwilligers die zich bij ons aanmelden hier ook aan de slag kunnen...
Nou en dat kunnen ze hoor! We gaan zorgen voor tandeborstels, tandpasta, Waterstofperoxide om hun mondjes te ontsmetten. Zeep en nagelborstels en basis medicijnen. En ik ga kijken wat we structureel kunnen verbeteren. De meisjes (+-40) slapen samen in 2 kamertjes en die zijn echt niet groter 3 bij 4.. de jongens slapen buiten... (zie foto) meer hoef ik niet te zeggen.
In de auto terug vraagt lily aan mij : " Anneke what is your plan? " Verdoofd zit ik naast haar! Ik weet het nog niet, moet de beelden nog verwerken.. dit schrijven helpt.. want bijna ga je denken er valt niets te doen dit is redeloos! Hoe kan ik zo denken!!! Je kan altijd iets doen! Al is het maar inderdaad die zak rijst per week of het spoelen van die mondjes of dat vliegtuigje of de eenvoudige haar elastiekjes, lippengloss en ballonnen. Kinderen lachen altijd! Dat is ook al helpen.. Maar wij gaan ons inzetten! Reken daar maar op.
Het volgende gebeurde ook nog van de week:
Er lag een pakketje klaar voor mij bij het postkantoor! Joepie de Poepie.. ik erheen met mijn paspoort op zak.. Lever het bonnetje in en pakketje wordt gehaald... Oh ja hoor ik zie 't al Cora haar handschift... leuk leuk leuk...Euh Lady, name is not same! What?!? oh god er staat op voor Anneke en op mijn paspoort staat Johanna... gelijk gaan mijn haren overeind staan er er flitst door mijn hoofd dat ik het niet ga krijgen! Oh nee.. please sir this is for little children! this is my name! look JohAnna same Anneke... maar leg dat maar eens uit aan een Cambodjaan!
En toen na 10 minuten bekvechten brak er iets in mij! Ik trek het pakket uit zijn handen en loop er mee naar buiten! En dit moet je dus nooit doen hier! Ik loop naar de Tuk Tuk en zeg Go Go Go.. maar hij ziet de bewakers achter mij aan komen en durft geen gas te geven (mietje) en jawel daar stonden we omringd door bewaking een een boze beamte.. heb knikkende knieen en probeer snel Andre te bellen want dit gaat helemaal fout....
Uiteindelijk dus maar mee naar binnen gelopen en na veel wikken en wegen toch meegekregen maar heeft me wel een liter koud zweet gekost....
Achteraf is dit wel grappig natuurlijk... maar zo gaat het hier wel!
Inmiddels staan bij jullie de kerstbomen te gloeien en zijn jullie gestrest bezig met boodschappenlijstjes... SnowPlanet is ook een gekkenhuis (vermoed ik) hihi.
En ik: Heb weer genoeg geschreven... ga sigaretje roken en nogmaals de dag door mijn hoofd laten waaien... Waar moet ik beginnen ben nog steeds verdoofd..........................
Veel liefs
Anneke
P.s.: Heb weer stukje naar de krant gestuurd dus misschien...
P.s. 2: We staan in de Libelle met een stukje over Colt...
-
17 December 2006 - 18:21
Bianca:
Wow... heavy shit !!!
Bij het lezen van dit bericht kan ik het niet droog houden. Moet een flinke brok in mijn keel wegslikken. Frank (zoon van 4) komt om de hoek kijken en vraagt wat er is...... Tjaaaaa ik vertel dat Anneke kinderen in een arm land helpt handjes en haren wassen en dat ze geen speelgoed hebben om mee te spelen. Oo en gaat weer verder met speelgoedjes....
Lieve An, je doet echt heel goed werk. Keep up the good spirit !! We denken aan je.
Kus en een warme knuffel van ons 3 uit Velserbroek.
ps ik heb inmiddels 2 pakjes klaar om op te sturen. collega's en vrienden hebben een donatie gedaan, zowel aan spullen of geld om het te versturen.
-
17 December 2006 - 18:54
San@daan:
................ worden er stil van ..... -
18 December 2006 - 08:56
Petra:
Heee liefie, wat een verhaal weer... ongelovelijk dat zulke dingen gewoon zo zijn...Maar ze hebben jou in de buurt!! Ben trots op je.En murphy ook (zit bovenop toetsenbord) Die zit me te helpen hier..Heb je mijn pakje al gekregen?? Staat ook anneke op.... oeps.. xxxx -
18 December 2006 - 18:51
Jokiedokie:
Na jouw verhalen lijkt het leven zo dodelijk saai en eenvoudig...
Wat zou ik nou voor spectaculairs vanuit Nederland kunnen melden? Dat het hier vannacht gevroren heeft (het wordt eindelijk winter) en dat André van Duijn deze week gaat trouwen..?!
Lekker belangrijk.
Hier dus geen spanning en sensatie!
-
18 December 2006 - 20:04
Pap En Mam,:
An wat ben je weer goed bezig. Je verhaal en foto"s liegen er niet om.
Pas wel goed op je zelf.
Veel liefs. -
19 December 2006 - 08:06
Liesbeth:
Tjonge jonge Annie, wat een verhaal... Ontzettend heftig om dat allemaal zo mee te maken op de stort, en wat moet er nog veel gebeuren. Maar jou kennende ga je je er met hart en ziel voor inzetten! Wij zitten hier nu in Bangkok, te wachten tot we met het vliegtuig naar huis kunnen. Maar als ik dit zo lees voel ik me bijna schuldig dat ik nu al ben gegaan, er is nog zoveel te doen! Gelukkig zijn er genoeg andere vrijwilligers om je te helpen.
Hey Annie, ik heb een superleuke tijd met je gehad! Ik vind je een bijzonder mens, doortastend, met veel mensenkennis en een erg groot hart! Succes daar de komende tijd in Phnom Penh! Gaat helemaal goed komen!!
Dikke knuffel, Lies -
19 December 2006 - 08:32
Linda:
he anneke,
.........Nou met waterige ogen heb ik je verhaal gelezen, m'n maag draait zich om. Heb ook verschrikkelijke dingen gezien in en om Phnom Penh maar dit is nog weer een stapje erger, soms hou je niet voor mogelijk dat het kan... Hoe kan dit nou in 'onze' wereld?? Een ding is zeker in dit land moet nog veel gebeuren, ben blij dat jij je niet snel uit het veld laat slaan en met al je (idd stralende)enthousiastme en liefde
toch een hele grote bijdrage kan leveren in het leven van sommige..
Heel veel succes en zet 'm op in PP!
Liefs Linda
-
20 December 2006 - 09:37
Jacqueline Jansen:
Hoi An,
ik werk voor de wintermaanden weer bij snowplanet, en heb met verbazing en bewondering gehoord waar je nu mee bezig bent.
ik ga je hele site nog doorlezen, maar vind het nu al geweldig wat je doet.
heel veel succes daar, ik houd je in de gaten en blijf je volgen hoor.
dikke knuffel van jacqueline
-
20 December 2006 - 09:37
Jacqueline Jansen:
Hoi An,
ik werk voor de wintermaanden weer bij snowplanet, en heb met verbazing en bewondering gehoord waar je nu mee bezig bent.
ik ga je hele site nog doorlezen, maar vind het nu al geweldig wat je doet.
heel veel succes daar, ik houd je in de gaten en blijf je volgen hoor.
dikke knuffel van jacqueline
-
20 December 2006 - 11:29
Simone Borst:
lieve annie,
wat hebben wij het toch rijk hier met onze kleine probleempjes.
En wat een verhaal joh.
Ben zo trots op je!!!! heerlijk wat je allemaal doet voor de mensen daar.
bij snowplanet is het dan nu erg druk en missen je dan ook enorm!!! .... het hoogseizoen is begonnen maar dan ook echt!!!!! maar volgens mij weet jij dan genoeg!?!
Ik wens je fijne en warme kerstdagen en een hele dikke knuffel XXXXX
Simone
-
20 December 2006 - 14:19
Dorie:
He Anneke,
Tjonge, jij ziet toch heel andere dingen dan ik.
We moeten zeker binnenkort afspreken, maar euh ik ben voor kerst weg. Heb je al plannen voor Oud & Nieuw? Dan ben ik wel in PP.
-
20 December 2006 - 15:00
Marjan En Ivar:
Hoi Anneke,
Heel fijn je te hebben leren kennen de afgelopen dagen. Colt heeft een goeie aan jou als 'regeltante'. Lijkt je op je buik geschreven te zijn. Nog veel succes hier en we hopen dat je nog veel goede dingen zult doen in Phnom Penh. En natuurlijk niet vergeten ook nog wat plezier te maken hier.
Groetjes,
Marjan en Ivar -
20 December 2006 - 15:28
Corrie:
Toevallig op je site terecht gekomen, super wat je doet in PP! En ook heel leuk om je verhalen te lezen, ben ik weer even terug in Cambodja. Wat een superland is het toch he. Ik ga je zeker volgen. -
20 December 2006 - 17:53
Bram & Monique:
Hoi An,
We volgen met veel interesse je berichten uit Phnom Penh. Sinds we in november met jou, Andre & Lily in de kindertehuizen van Colt zijn geweest, herken ik het gevoel van "verdoofd"... Vooral het "nieuwe" tehuis is lang door ons hoofd blijven spoken. Er moet hier nog veel gerealiseerd worden, dus terug in het kikkerlandje was het tijd voor actie!!! Zou een (begin van) nieuwe keuken geen geweldig nieuwjaars kado zijn?!? Samen met een collega (bedankt Corriene!) is het gelukt om hiervoor een aardig bedrag bij elkaar te krijgen.
We weten en hebben met eigen ogen gezien, dat je geweldig werk verricht! Je bent een geweldig mens!
Geef alle kinderen een knuffel van ons en voor jou een dikke zoen.
Bram & Monique
-
20 December 2006 - 21:11
Corinna:
hoi An, wat maak je weer veel mee! en wat ben je volhardend en een doorzetter.Dapper dat je in zo'n land de bewaking durft te provoceren,maar ik begrijp het hoor!Je doet dat voor je kindjes daar........ga zo door -
23 December 2006 - 22:16
Cora:
Jeetje Anneke, wat een verhaal en wat een foto's. Ik kan er alleen maar stil van worden. Dit zijn verhalen en beelden die ik alleen van tv ken en jij zit er midden in. Ik heb echt enorme bewondering voor je, ik weet niet of ik het zou kunnen, pffff. En eh....sorry nog voor het pakketje!!! Volgende keer weet ik wat ik moet doen.
Lieve An ik wens je hele fijne feestdagen, bijzonder zullen ze zeker zijn! En uiteraard en héél goed, gezond en liefdevol nieuwjaar! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
