Ja, dat was het dan......
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg anneke
04 April 2007 | Cambodja, Phnom-Penh
6 maanden Cambodja....
Wat een ervaring, wat een belevenis, wat een avontuur.
Wat mooi dat ik dit heb mogen ervaren.. Dat ik dit durfde (want ben ook echt niet zo stoer als ik er uitzie hoor..)
Wist ook niet echt wat ik kon verwachten. Ja was hier wel al een keer geweest en had wel een indruk en gevoel maar ja dat was wel 6 jaar geleden.
Wat ben ik blij dat ik bij dat gevoel gebleven ben zeg.. Alle projecten die we gedaan hebben.
Oktober: Daar was Patrick mijn steun en toeverlaat, maar die moest er al weer snel van door, stond er ff alleen voor maar de vrijwilligers kwamen zich aanbieden, en wel in dit aantal dat het voor mij een dagtaak werd om hun te begeleiden. En hun te helpen bij het kiezen van doelmatige en praktische projecten door het ingewonnen donatiegeld.
De gezamelijke sportdag van COLT en WHC in het Olympisch Stadion.
De uit Nederland meegenomen lesposters worden heel warm ontvangen en de kinderen genieten. En ik ben constant afgepeigerd hahaha dat weet ik nog heel goed pffff.
November: De bedden plaatsen bij WHC met Lies en Linda, ik weet niet of jullie het nog herinneren maar de kinderen sliepen daar nog op de grond. Wat een verrassing toen de vrachtwagen voor de deur stopte met al die matrassen...
We zetten gezamelijk een passent lesplan op. Alles gaat lekker lopen
Soklim heeft een onstoken mondje... weet nog dat ik daar zat met haar in dat lokaaltje vol met muggen en slecht licht.. leren mondje spoelen... nog steeds als ik daar aan denk schiet ik vol..
December: Het computer project van Esther en Dunja, waardoor de kinderen van Colt en in de buurt net zoals in Europa opgroeien met computers. Wat wees eerlijk waar ben je tegenwoordig zonder die handigheid. (Zelfs mijn behoorlijk op leeftijd zijnde ouders zijn nu professioneel msn en hotmailers...)
Het ongelovelijke kerstdiner met alle kids.. Kon t niet laten om te proberen Snowplanet te evenaren. En volgens de kinderen heb ik dat hier dubbel en dwars gedaan!!
Patrick heeft het financieel adoptieplan voor WHC klaar en wordt verspreid... We zijn nog druk op zoek voor 2 kids naar een paar lieve financieel adoptie ouders/ families/ sportclubje/ kaartgroepje..... patrickgillemans@gmail.com
Marjan en Ivar die mij attenderen op KDFO waar 150 kinderen dagelijks verzorgt worden... maar waar de omstandigheden ombarmelijk zijn. Deze kinderen werken s’nachts op de vuilnisbelt om overdag bij het weeshuisje les te kunnen krijgen Anders laten papa en mama ze niet gaan, moet geld verdiend worden he...
Januari:
WHC krijgt een heus gasfornuis want hier werd nog dagelijks op houtskool gekookt. Het speelgedeelte wordt daar opgeknapt. We krijgen van alle kanten steun en support en de plannen en projecten vliegen uit de grond.. Wat gaan we snel vooruit.. KDFO krijgt nu ook les van ons. Sanne komt aanwaaien, Marleen staat op het vliegveld. Yumi en Milena helpen en natuurlijk onze Cars uit Belgie die ook nog even de straaten langsgaat om te EHBOen..
Ik kom nu regelmatig op de vuilnisbelt “Dumpsite” om mensen rond te leiden om deze verschrikking de wereld in te krijgen..
Denk weer aan dat jongetje in zijn rolstoel met die energie in zijn ogen waar menig mens nog wat van kan leren.. Denk aan de kinderen op blote voeten struinend door het afval met een prikker op zoek naar papier, plastic, blik.... Denk aan de zwangere vrouwen die daar achter hun man aanlopen om de zak met de verzameling te tillen.. Denk aan mijn smetvrees in Nederland... Woorden schieten me daar iedere keer weer te kort...
Februari:
Verstellen, repareren en registreren... wat is van jou wat is van haar en wat is hier gewoon niet nodig en kunnen we ergens anders heeeelll goed gebruiken... en wat moet heel nodig gewassen worden.. En daar is Mila redder in nood die alles even goed onder handen neemt. En Mila het werkt!! Nog steeds haha goed he!
Ramon pakt de badkamers aan en die zien er nu stukken frisser uit...
Zeepbakjes, tandeborstels, drinkbekers nagelboeners voor KDFO gekocht..
Valentijnsdag.. luizen wassen bij KDFO pfff wat een klus maar nog nooit een betere en hartverwarmende Valentijnsdag gehad... Mijn hart ontploft bijna van genegenheid en overdosis liefde.. Ik wil ze allemaal de hele dag knuffelen en kusjes geven om alle verdriet, pijn en verwaarlozing weg te nemen... maar ja 150...
Samen met Manon werk ik het vrijwilligershandboek verder uit en nu hebben we alles keurig op papier staan en voor iedereen duidelijk! Thanks!!
En radio intervieuw Radio 3 FM!!!!
Dan Thailand mijn Meditatiecurcus....
Maart:
Jeetje wat gaat de tijd snel... Deze laatste episode wordt ik geholpen door Els en Natuurljk Nick.. wat een kanjer!!
Samen met Nick de poppen tafeltjes en stoeltjes voor de peuterschool gekocht, keukenkasten voor WHC en KDFO, nieuwe schooltafels voor WHC, buitentafels en krukken voor Colt en nog veel meer...
Met behulp van o.a. Sanne hebben we een gasfornuis bij KDFO neergezet.. want geloof het of niet maar hier werd nog dagelijks 3 x per dag voor 150 kinderen op kolen gekookt... Op kolen..... zie je het voor je...
Gisteren avond was het hier noodweer en de jongens slapen daar nog buiten onder een afdakje wat niet geheel waterdicht is... lees: vergiet... maar gelukkig toen ik daar aankwam vanmorgen was het dak vernieuwd door toeristen gefinancieerd die langs waren geweest...
En dankzij Frank Broekhuizen een fotograaf die hier in December was, sta ik aankomende week in de Gelderlander www.gelderlander.nl
And my dear dear Alison, who I met in Thailand at the meditationretreat and who is now here to take over a few of my projects and to teach and love the children with big dedication. Which I know for sure will work out great.
Ja en dat was het dan... waarschijnlijk nog heel veel vergeten maar dit komt op dit moment even zo uit mijn vingers... Iedereen die gestort heeft, iedereen met de lieve kaartjes en lieve berichtjes op mijn web log.. wat zou ik geweest zijn zonder jullie... ook mede dankzij jullie contact en medeleven kon ik hier doen wat ik heb gedaan.
Ik was de ontbrekende schakel tussen iedereen hier en daar bij jullie.. En ik vond en vind dat een heel erg bevoorrechte positie.. En ik heb geprobeerd jullie alles te laten meemaken via mijn log, wat ik hier meemaak.
Maar dan nog kan ik nooit duidelijk maken hoe hartverscheurend pijnlijk het soms was, hoe vertederend ontroerend als bv Soklim in haar baby roze jurkje voor me staat met geen gezonde tand in haar mond maar me wel haar liefste lach geeft... Hoe veel pijn het me doet als Dee wegkruipt en geen gedag tegen me komt zeggen... Hoe ik ze gisteren en vandaag moest uitleggen dat ik dus niet meer terug kwam na vandaag.. gelukkig waren ze al lichtelijk voorbereid maar dan nog... Hoe ontroerd ik was toen de kinderen van WHC voor me gingen zingen en zelfs Mr Nura weg moest lopen... Vanmorgen toen ik gedag kwam zeggen bij KDFO stonden de kinderen ons al buiten op te wachten en rennen naar de Tuk Tuk toe en springend er omheen ANNIKA ANNIKA HELLO en ik ongerust en bang dat ze overreden worden dus zelf maar onhandig uit een rijdende Tuk Tuk stap om vervolgens van alle kanten besprongen geknuffeld te worden en dit zijn geen 10 kinderen maar gewoon een stuk of 50 die er buiten staan he... Alle tekeningen die van overal krijg toegestopt met I love you, I like you, You are my sister...
En dan zit ik hier, ja dat was het dan.....
Voor deze keer.....
Anneke
P.s. de nu geplaatste foto’s heb ik gekregen van Eric een fotograaf die afgelopen week met mij mee is gegaan en alles heeft vastgelegd. O.a. het afscheid.
Eric bedankt!
Wat een ervaring, wat een belevenis, wat een avontuur.
Wat mooi dat ik dit heb mogen ervaren.. Dat ik dit durfde (want ben ook echt niet zo stoer als ik er uitzie hoor..)
Wist ook niet echt wat ik kon verwachten. Ja was hier wel al een keer geweest en had wel een indruk en gevoel maar ja dat was wel 6 jaar geleden.
Wat ben ik blij dat ik bij dat gevoel gebleven ben zeg.. Alle projecten die we gedaan hebben.
Oktober: Daar was Patrick mijn steun en toeverlaat, maar die moest er al weer snel van door, stond er ff alleen voor maar de vrijwilligers kwamen zich aanbieden, en wel in dit aantal dat het voor mij een dagtaak werd om hun te begeleiden. En hun te helpen bij het kiezen van doelmatige en praktische projecten door het ingewonnen donatiegeld.
De gezamelijke sportdag van COLT en WHC in het Olympisch Stadion.
De uit Nederland meegenomen lesposters worden heel warm ontvangen en de kinderen genieten. En ik ben constant afgepeigerd hahaha dat weet ik nog heel goed pffff.
November: De bedden plaatsen bij WHC met Lies en Linda, ik weet niet of jullie het nog herinneren maar de kinderen sliepen daar nog op de grond. Wat een verrassing toen de vrachtwagen voor de deur stopte met al die matrassen...
We zetten gezamelijk een passent lesplan op. Alles gaat lekker lopen
Soklim heeft een onstoken mondje... weet nog dat ik daar zat met haar in dat lokaaltje vol met muggen en slecht licht.. leren mondje spoelen... nog steeds als ik daar aan denk schiet ik vol..
December: Het computer project van Esther en Dunja, waardoor de kinderen van Colt en in de buurt net zoals in Europa opgroeien met computers. Wat wees eerlijk waar ben je tegenwoordig zonder die handigheid. (Zelfs mijn behoorlijk op leeftijd zijnde ouders zijn nu professioneel msn en hotmailers...)
Het ongelovelijke kerstdiner met alle kids.. Kon t niet laten om te proberen Snowplanet te evenaren. En volgens de kinderen heb ik dat hier dubbel en dwars gedaan!!
Patrick heeft het financieel adoptieplan voor WHC klaar en wordt verspreid... We zijn nog druk op zoek voor 2 kids naar een paar lieve financieel adoptie ouders/ families/ sportclubje/ kaartgroepje..... patrickgillemans@gmail.com
Marjan en Ivar die mij attenderen op KDFO waar 150 kinderen dagelijks verzorgt worden... maar waar de omstandigheden ombarmelijk zijn. Deze kinderen werken s’nachts op de vuilnisbelt om overdag bij het weeshuisje les te kunnen krijgen Anders laten papa en mama ze niet gaan, moet geld verdiend worden he...
Januari:
WHC krijgt een heus gasfornuis want hier werd nog dagelijks op houtskool gekookt. Het speelgedeelte wordt daar opgeknapt. We krijgen van alle kanten steun en support en de plannen en projecten vliegen uit de grond.. Wat gaan we snel vooruit.. KDFO krijgt nu ook les van ons. Sanne komt aanwaaien, Marleen staat op het vliegveld. Yumi en Milena helpen en natuurlijk onze Cars uit Belgie die ook nog even de straaten langsgaat om te EHBOen..
Ik kom nu regelmatig op de vuilnisbelt “Dumpsite” om mensen rond te leiden om deze verschrikking de wereld in te krijgen..
Denk weer aan dat jongetje in zijn rolstoel met die energie in zijn ogen waar menig mens nog wat van kan leren.. Denk aan de kinderen op blote voeten struinend door het afval met een prikker op zoek naar papier, plastic, blik.... Denk aan de zwangere vrouwen die daar achter hun man aanlopen om de zak met de verzameling te tillen.. Denk aan mijn smetvrees in Nederland... Woorden schieten me daar iedere keer weer te kort...
Februari:
Verstellen, repareren en registreren... wat is van jou wat is van haar en wat is hier gewoon niet nodig en kunnen we ergens anders heeeelll goed gebruiken... en wat moet heel nodig gewassen worden.. En daar is Mila redder in nood die alles even goed onder handen neemt. En Mila het werkt!! Nog steeds haha goed he!
Ramon pakt de badkamers aan en die zien er nu stukken frisser uit...
Zeepbakjes, tandeborstels, drinkbekers nagelboeners voor KDFO gekocht..
Valentijnsdag.. luizen wassen bij KDFO pfff wat een klus maar nog nooit een betere en hartverwarmende Valentijnsdag gehad... Mijn hart ontploft bijna van genegenheid en overdosis liefde.. Ik wil ze allemaal de hele dag knuffelen en kusjes geven om alle verdriet, pijn en verwaarlozing weg te nemen... maar ja 150...
Samen met Manon werk ik het vrijwilligershandboek verder uit en nu hebben we alles keurig op papier staan en voor iedereen duidelijk! Thanks!!
En radio intervieuw Radio 3 FM!!!!
Dan Thailand mijn Meditatiecurcus....
Maart:
Jeetje wat gaat de tijd snel... Deze laatste episode wordt ik geholpen door Els en Natuurljk Nick.. wat een kanjer!!
Samen met Nick de poppen tafeltjes en stoeltjes voor de peuterschool gekocht, keukenkasten voor WHC en KDFO, nieuwe schooltafels voor WHC, buitentafels en krukken voor Colt en nog veel meer...
Met behulp van o.a. Sanne hebben we een gasfornuis bij KDFO neergezet.. want geloof het of niet maar hier werd nog dagelijks 3 x per dag voor 150 kinderen op kolen gekookt... Op kolen..... zie je het voor je...
Gisteren avond was het hier noodweer en de jongens slapen daar nog buiten onder een afdakje wat niet geheel waterdicht is... lees: vergiet... maar gelukkig toen ik daar aankwam vanmorgen was het dak vernieuwd door toeristen gefinancieerd die langs waren geweest...
En dankzij Frank Broekhuizen een fotograaf die hier in December was, sta ik aankomende week in de Gelderlander www.gelderlander.nl
And my dear dear Alison, who I met in Thailand at the meditationretreat and who is now here to take over a few of my projects and to teach and love the children with big dedication. Which I know for sure will work out great.
Ja en dat was het dan... waarschijnlijk nog heel veel vergeten maar dit komt op dit moment even zo uit mijn vingers... Iedereen die gestort heeft, iedereen met de lieve kaartjes en lieve berichtjes op mijn web log.. wat zou ik geweest zijn zonder jullie... ook mede dankzij jullie contact en medeleven kon ik hier doen wat ik heb gedaan.
Ik was de ontbrekende schakel tussen iedereen hier en daar bij jullie.. En ik vond en vind dat een heel erg bevoorrechte positie.. En ik heb geprobeerd jullie alles te laten meemaken via mijn log, wat ik hier meemaak.
Maar dan nog kan ik nooit duidelijk maken hoe hartverscheurend pijnlijk het soms was, hoe vertederend ontroerend als bv Soklim in haar baby roze jurkje voor me staat met geen gezonde tand in haar mond maar me wel haar liefste lach geeft... Hoe veel pijn het me doet als Dee wegkruipt en geen gedag tegen me komt zeggen... Hoe ik ze gisteren en vandaag moest uitleggen dat ik dus niet meer terug kwam na vandaag.. gelukkig waren ze al lichtelijk voorbereid maar dan nog... Hoe ontroerd ik was toen de kinderen van WHC voor me gingen zingen en zelfs Mr Nura weg moest lopen... Vanmorgen toen ik gedag kwam zeggen bij KDFO stonden de kinderen ons al buiten op te wachten en rennen naar de Tuk Tuk toe en springend er omheen ANNIKA ANNIKA HELLO en ik ongerust en bang dat ze overreden worden dus zelf maar onhandig uit een rijdende Tuk Tuk stap om vervolgens van alle kanten besprongen geknuffeld te worden en dit zijn geen 10 kinderen maar gewoon een stuk of 50 die er buiten staan he... Alle tekeningen die van overal krijg toegestopt met I love you, I like you, You are my sister...
En dan zit ik hier, ja dat was het dan.....
Voor deze keer.....
Anneke
P.s. de nu geplaatste foto’s heb ik gekregen van Eric een fotograaf die afgelopen week met mij mee is gegaan en alles heeft vastgelegd. O.a. het afscheid.
Eric bedankt!
-
04 April 2007 - 07:36
Liesbeth:
Goede reis Annie! Je hebt het geweldig gedaan...! :-) -
04 April 2007 - 07:37
Jokiedokie:
Hai An,
Tranen in mijn ogen (en dat gewoon achter mijn kantoorbureautje in Zoetermeer-city!) -
04 April 2007 - 07:38
Josien:
Nog een paar uurtjes en dan zie ik je weer!
kusje -
04 April 2007 - 07:50
Bianca:
Ook van achter dit buro in Leiden tranen bij het lezen en zien van die mooie foto's !!
x -
04 April 2007 - 07:59
Marleen:
Geweldig, je kunt zo trots zijn! Ik wens je een goede reis en een nog mooier weerzien met je family en friends!
liefs Marleen -
04 April 2007 - 10:04
Petra:
net als de rest....tranen in mijn ogen... tot morgen!! XX -
04 April 2007 - 10:28
Cora:
Goede reis terug lieverd!
Mijn collega's vroegen net aan me: wat zit jij te lezen??? Ze zagen tranen in mijn ogen, dat zegt genoeg....
X -
04 April 2007 - 12:14
Miranda:
Nou, zo te zien ben ik niet de enigste met tranen. Het doet verdriet om afscheid te nemen, maar weet dat als je thuis komt er heel heel veel mensen zijn die van je houden en op je wachten...
Lieverd, goeie reis terug... en tot snel
XX -
04 April 2007 - 14:13
Anneke Herself!!:
Zit nu op vietnam airport.. over 2 uur vertrekt mijn vliegtuig.. En het zal vast de vermoeidheid zijn maar ook ik zit weer met tranen in mijn ogen...
Broodje filet en osseworst dat heb ik nodig... Melk, gehaktbrood uit de oven van de Vomar mmmmm
Kop op Anneke nog een paar uur..
Lieve Pap en Mam ik ben er bijna....
Tot morgen allemaal xxxxx
xxxxx
xxx -
04 April 2007 - 14:24
Je Nichtje:
Lieve tante huilen mag. Wanneer je ons ziet en je verhalen vertelt, zul je weer veel lachen!
Dikke kus -
04 April 2007 - 16:51
Karin:
Lieve Anneke.
Ik begrijp dat het moeilijk voor je is.
Afscheid nemen is niet makkelijk.maar ik heb met eigen ogen mogen zien, wat jullie daar voorelkaar hebben
gekregen.
Petje af,ik heb er zoveel bewondering voor.
EN JA, OOK IK, ZIT MET TRANEN IN MIJN OGEN.
kANJER EEN GOEDE REIS EN IK ZIE JE BIJ pATRICK.
dIKKE KUS -
05 April 2007 - 03:00
Manon:
Lieve Anneke,
Ondertussen heb je waarschijnlijk al voet op Nederlandse bodem gezet. Wat een raar idee. Maar je mag met recht trots zijn op wat je in Cambodja heb gedaan, echt Toppie! En ik ben blij dat ik een maand van je ervaringen daar heb mogen delen. Tot in juni wanneer ik ook weer in NL ben.
Liefs uit een bruisend Sydney
Manon -
06 April 2007 - 06:31
Carla:
Hallo Anneke,
We hebben genoten van je verhalen. Wat een goed werk heb je daar verricht! Patrick komt ook alweer bijna thuis. Ik zie je vast wel eens bij hem.
Liefs,
Carla (zusje van Pat) -
08 April 2007 - 04:46
Andre:
Hallo lieve Anneke,
Ik ga hier niet sentimenteel doen want wij weten toch dat je binnenkort weer terug komt. De kinderen, vrijwilligers en wij hebben je nodig. (we hebben ook een party manager voor ons hotel nodig.
Veel plezier in Nederland en tot wederziens.
groeten
Andre en Lily
-
09 April 2007 - 09:15
Esther Derks:
Welkom terug in Nederland!
Wat een ontzettend mooie foto's van de kinderen zeg. Ik zit hier ook weer te janken....van heimwee. Pfff. Ik ben benieuwd wanneer je weer teruggaat....
Geniet van je familie en vrienden. -
10 April 2007 - 10:54
Marieke S.:
Hallo Anneke,
ook ik heb mogen genieten van al je internetverhalen, en het was fantastisch om je ervaringen te lezen. Wat heb je veel voor de mensen daar gedaan, petje af! Een super-ervaring rijker, dit zal je altijd bij blijven. Welkom terug in IJmuiden!!!
Groetjes van Marieke -
25 April 2007 - 09:56
Greetje:
Hallo Anneke,ik ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat en of je ook terug keert naar de kinderen van Colt?Ik hoop volgend jaar weer naar Cambodja te gaan en kan dan met eigen ogen zien hoe de kinderen nu wonen.Fijn dat je dit alles voor de kinderen hebt gedaan.Petje af.
Groeten Greetje -
25 Juni 2007 - 11:28
Gudrun:
Anneke,
grootjes van Gudrun uit duitsland. Ben je terug thuis? Ik wou alltijd schrijfen, maar ik had niet die rechte E-Mail. So nu heb ik je toch gefonden. Ik zou so graag nog een keer van je horen.
Het is zeker moelijk terug te zijn.
-
27 September 2007 - 16:11
Ruben & Iris:
Ha Anneke, wauw wat een verhaal zeg! Heb alles in 1x gelezen. Ik herken het gevoel van machteloosheid. Heb 4 weken in Indonesie ook wat kinderprojecten bezocht en links en rechts daar wat mee gemaakt. Wat voel je dan als je weer terug bent ontzettend rijk en eigenlijk nog veel eenzamer dan daar.... Ik heb daar ook zoveel gejankt! Daar zei een monnik tegen mij: Lachen maakt je leven lichter, het maakt niet uit hoe je je voelt. Gelukkig heb je dat ook heel veel gedaan daar. Ik bewonder je durf dat je dit avontuur zo 'alleen' bent aangegaan. Ik kan mij ook voorstellen dat je daar zou willen blijven. Ik ga kijken of Ruby wat mooie boeken voor je kan regelen met plaatjes/prenten. Laat ons het weten wanneer je die kant weer op gaat (begreep dat dat wel weer snel zou zijn van Ruben?).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
