Mijn moeder kan trots op me zijn!!
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg anneke
31 Januari 2007 | Cambodja, Phnom-Penh
Jawel vorige week donderdag was t zover..........Ik moest eraan geloven! En gelukkig met mij nog een paar vrijwilligers.
“ Het verstellen van broeken, ritsen vervangen, en knopen aanzetten”
Maar eerst natuurlijk even langs de markt om de benodigde materialen in te slaan. Die markt koopman had een topdag! Maar ik zag em wel lichtelijk verwonderd kijken wat wij westerlingen hier in godsnaam mee gingen doen want in hun ogen zien wij er in onze slobber korte broeken en vaak gehavende shirts niet echt uit dat wij met naald en draad om kunnen gaan. Nog maar niet te beginnen over de 100derden naaisters op iedere markt die stuk voor stuk vakwerk leveren.
En eerlijk is eerlijk ik ben er ook geen held in! Rits inzetten? Die broek gaat thuis toch gewoon gelijk naar de Kerkstraat 42! Dit adres is van alle markten thuis! Kleding repareren, strijken en vooral niet te vergeten ‘t heel snel in elkaar zetten van een maaltijd voor een verlate gast!
Maar afijn ik dwaal af....
Knopen, elastiek, naalden, garen etc...
De jongens waren ‘t eerst aan de beurt. Iedereen had al zijn kleding op zijn bed verzameld voor de grote check. Alles hebben we gesorteerd of het nog de moeite waard was en of ‘t bv nog paste. Jullie kunnen begrijpen dat deze kinderen die nooit iets persoonlijks bezitten en voor alles hard hebben moeten werken of knokken, het best moeilijk is om iets af te staan.
Samen met Mr. Soksay hebben we een boel kunnen repareren. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat Soksay wel beter is in ritsen aanzetten... dus die broeken schoof ik dan ook maar voorzichtig naar hem door... De mannen had ik natuurlijk ook aan ‘t werk gezet en het is echt grappig om te zien hoe serieus ze dat oppakken.
En nu lopen ze weer rond in hun lievelings broek die nu niet meer afzakt door een missende knoop. Het is vertederend om te zien als ze dan aan komen zetten met nog een shirt iets anders dat toch misschien toch ook wel gerepareerd kan worden....
De Dames was de week erna een ander verhaal! Zij waren voorbereid! En dat betekende in hun ogen: Alles verstoppen en ik ben alleen in bezit van dit miezerige jurkje en ja idd alleen maar deze broek.... en dan je aankijken met de meest onschuldige ogen die er bestaan! Nou lieve mensen ik loop hier nu iets te lang mee dat ik dat wel kan weerstaan! Dus ff gebulderd en toen kwamen er schorvoetend nieuwe kledingstukken te voorschijn..
Alleen constateerde ik vandaag (een week later) toen ik in hun kasten keek dat ze op een een of andere manier me toch om de tuin geleid hebben en nog veel oud spul hebben.....
Er waren een paar meiden waarbij ‘t school uniform te klein werd, we mooie nieuwe blousjes en roken gekocht met ze op de markt. En nu weer helemaal blij dus.
Vorige week moest bij mij even de Cltl Alt Del knop ingedrukt worden en ben ik even voor een paar dagen naar Kampot gegaan.. Daar heb ik heerlijk gerelaxed aan de Mekong rivier! Ik had hier een drijvent hutje op ‘t water... Met aan de voorkant geen muur! Dus vrij uitzicht over de Mekong rivier en ook dus vrij uitzicht bij zons opgang!!! Super en ongelovelijk mooi.....
Alleen, snif snif?? wat ruik ik? Wat stinkt er hier zo verschrikkelijk hier in enne? Oh er komt wat aandrijven... Oh een boomstronk ofzo... Niet dus!!!!
Een kadaver van een hond die al een tijdje dood was zeg maar!! En ja natuurlijk je raad t al!!! Waar gaat ie voor anker?? Jawel bij mijn pietereske schattige hutje ..... Bah gadver ooohhh nee wat nu!?!?!?
Gelukkig was mijn buurman in de buurt die wel even uit mijn hutje hangend, Brutus weer op weg hielp langs de rivier. Pffff goed afgelopen weer. Alleen was door de stromingsverandering Brutus sávonds weer terug bij mijn buurman Derm zijn hutje..... Maar al met al wel genoten hoor!
Oke toen ik dit aan het schrijven was kwam Mr Soksay binnen en hij had een probleem. De moeder van Screy Mom en Tia Mo was naar Colt gekomen met de mededeling dat zij haar dochters weg kwam halen om voor opa op het platteland te gaan zorgen.... En zij zou ze om half twaalf meenemen... dus Menno en ik er naar toe. Gepraat als brugman voor anderhalf uur en nogmaals duidelijk gemaakt dat zo natuurlijk de toekomst van deze schatjes weggegooid wordt, aangezien daar geen scholing en geen geld is.
Zijn er dan geen andere broers en zusters die opa kunnen verzorgen? Misschien iets ouder dan 7 en 12? Nee de familie had besloten dat zij het moeten gaan doen.. Maar wat dan als opa die nu 80 is, overlijd? Ga jij dan weer zelf voor ze zorgen? Eh ik ? nee, dat kan ik niet, ik heb geen geld en geen werk... dus dan? eh ja dan moeten ze daar blijven! Dus geen opleiding geen goed en voldoende voedsel.. alleen maar op de rijstvelden werken en alles bij elkaar sprokkelen? Want je begrijpt dat als je de kinderen nu meeneemt dat ze dan niet straks weer terug kunnen komen!
We hebben heel veel andere kinderen die staan te trappelen op een kans om bij ons binnen te komen!!
Jullie begrijpen dat dit verschrikkelijk veel stress bij de kinderen veroorzaakt, ook omdat dit niet de eerste keer is dat deze moeder de kinderen wil meenemen om op het platteland te laten werken...
Oke nu gaat de moeder voor de laatste keer naar opa toe om nogmaals het te bespreken en vrijdag is er een definitief antwoord.. Al hebben wij contracten met de evt verzorgers afgesloten jullie begrijpen dat als een moeder haar kinderen mee wil nemen, wij daar niet veel kunnen doen..
Nu als het zo is dat ze weg moeten, gaan we proberen om bv voor 20$ per maand een verzorger te zoeken in het desbetreffende dorp voor de aftakkelende opa, zodat Screy Mom en Tai Mo veilig bij ons kunnen blijven... wordt vervolgd.
Van de week reden we op de brommer buiten Phnom Penh over een lange zandweg en daar gooiden om de 40 meter oude dames water op de stoffige weg... toen we dichterbij kwamen realiseerde ik me dat ze daar zaten om te proberen om wat centjes te verdienen... Oude weduwe krijgen namelijk niet zoals in Nederland een uitkering... Zit ik dan als dikke westerse achterop de brommer een dagje rond te tuffen... Wat kan het toch schrijnend zijn allemaal. Zij proberen het stof te verminderen voor mij...
We hebben geld gewisseld en bij iedereen gestopt en een praatje geprobeerd te maken en wat centjes voor rijst te geven.. Ik heb altijd zo met deze vrouwtjes te doen... en als ik dan ff met ze kan zitten en zij lol hebben om mij aan te raken is dat heel fijn.
Vanmorgen zijn we weer naar KDFO geweest. (met de 125 kinderen) Ik moest het een en ander daar bespreken met het managment en ik had 4 vrijwilligers mee dus iedere klas was bezet! En dus jammer genoeg ook mijn eigen klasje.. ik kon ‘t niet over mijn hart verkrijgen om niet ff naar binnen te glippen en lol te hebben. En toen ik weg liep dacht ik: Wat voel ik? Mijn hart pompte heel hard en ik visualiseerde echt zo een tekenfilm hart Boem Boem Boem.... Love Love Love...... Ja dat is dan toch wel grappig. En dan maakt het geen ... uit dat ik maar 2 uur geslapen had vanacht, omdat ik weer zonodig geheel Cambodja in mijn hoofd moest reorganiseren.... (Ik doe het niet meer over SnowPlanet maar nu gewoon Cambodja) pffff
En vandaag hebben we weer een rondje inentingen gedaan bij Colt:
Dr. Gloria opgehaald bij het ziekenhuis en in de bus naar Colt. Voor de kinderen was dit een grote verrassing (mmmmm)
Hello Annika! Hello sweeties .... Ze waren tuurlijk blij om ons te zien, tot dat..... oh oh oohhhhh nooo no no...
Maar ze moesten eraan geloven en 1 voor 1 werden ze door de animator ter plekke Mr Andre naar de pijnbank begeleid, waar Co assistent Miss Annika naast de dokter klaar zat om iedereen een hart onder de riem te steken een handje vast te houden en dus ook een paar in de houtgreep te nemen hahahaha... Maar ze hebben het dapper doorstaan en toen ze opgelucht buiten kwamen stonden de overige vrijwilligers klaar voor wat geestelijke bijstand, een glaasje water voor de schrik en een cool speelgoed auto’tje of een greep in de door jullie opgestuurde glitter haarelastiekjes, armbandjes, ringen etc.. (thanks bianca duut en anja)
Zo verlopen mijn dagen hier... En ik heb het reuze naar mijn zin. De dagen vliegen voorbij en het is morgen al Februari en dat betekend nog maar 2 maanden.. En dan is Februari ook nog eens heel kort.... verdorrie!! Iedere avond val ik super voldaan en bekaf op mijn bedje..
Zo ook zo dadelijk.. hoop dat ik Ice Age 2 tot het eind kan blijven kijken......
Zo uit een al weer warm Phnom Penh
Veel liefs
Anneke
xx
“ Het verstellen van broeken, ritsen vervangen, en knopen aanzetten”
Maar eerst natuurlijk even langs de markt om de benodigde materialen in te slaan. Die markt koopman had een topdag! Maar ik zag em wel lichtelijk verwonderd kijken wat wij westerlingen hier in godsnaam mee gingen doen want in hun ogen zien wij er in onze slobber korte broeken en vaak gehavende shirts niet echt uit dat wij met naald en draad om kunnen gaan. Nog maar niet te beginnen over de 100derden naaisters op iedere markt die stuk voor stuk vakwerk leveren.
En eerlijk is eerlijk ik ben er ook geen held in! Rits inzetten? Die broek gaat thuis toch gewoon gelijk naar de Kerkstraat 42! Dit adres is van alle markten thuis! Kleding repareren, strijken en vooral niet te vergeten ‘t heel snel in elkaar zetten van een maaltijd voor een verlate gast!
Maar afijn ik dwaal af....
Knopen, elastiek, naalden, garen etc...
De jongens waren ‘t eerst aan de beurt. Iedereen had al zijn kleding op zijn bed verzameld voor de grote check. Alles hebben we gesorteerd of het nog de moeite waard was en of ‘t bv nog paste. Jullie kunnen begrijpen dat deze kinderen die nooit iets persoonlijks bezitten en voor alles hard hebben moeten werken of knokken, het best moeilijk is om iets af te staan.
Samen met Mr. Soksay hebben we een boel kunnen repareren. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat Soksay wel beter is in ritsen aanzetten... dus die broeken schoof ik dan ook maar voorzichtig naar hem door... De mannen had ik natuurlijk ook aan ‘t werk gezet en het is echt grappig om te zien hoe serieus ze dat oppakken.
En nu lopen ze weer rond in hun lievelings broek die nu niet meer afzakt door een missende knoop. Het is vertederend om te zien als ze dan aan komen zetten met nog een shirt iets anders dat toch misschien toch ook wel gerepareerd kan worden....
De Dames was de week erna een ander verhaal! Zij waren voorbereid! En dat betekende in hun ogen: Alles verstoppen en ik ben alleen in bezit van dit miezerige jurkje en ja idd alleen maar deze broek.... en dan je aankijken met de meest onschuldige ogen die er bestaan! Nou lieve mensen ik loop hier nu iets te lang mee dat ik dat wel kan weerstaan! Dus ff gebulderd en toen kwamen er schorvoetend nieuwe kledingstukken te voorschijn..
Alleen constateerde ik vandaag (een week later) toen ik in hun kasten keek dat ze op een een of andere manier me toch om de tuin geleid hebben en nog veel oud spul hebben.....
Er waren een paar meiden waarbij ‘t school uniform te klein werd, we mooie nieuwe blousjes en roken gekocht met ze op de markt. En nu weer helemaal blij dus.
Vorige week moest bij mij even de Cltl Alt Del knop ingedrukt worden en ben ik even voor een paar dagen naar Kampot gegaan.. Daar heb ik heerlijk gerelaxed aan de Mekong rivier! Ik had hier een drijvent hutje op ‘t water... Met aan de voorkant geen muur! Dus vrij uitzicht over de Mekong rivier en ook dus vrij uitzicht bij zons opgang!!! Super en ongelovelijk mooi.....
Alleen, snif snif?? wat ruik ik? Wat stinkt er hier zo verschrikkelijk hier in enne? Oh er komt wat aandrijven... Oh een boomstronk ofzo... Niet dus!!!!
Een kadaver van een hond die al een tijdje dood was zeg maar!! En ja natuurlijk je raad t al!!! Waar gaat ie voor anker?? Jawel bij mijn pietereske schattige hutje ..... Bah gadver ooohhh nee wat nu!?!?!?
Gelukkig was mijn buurman in de buurt die wel even uit mijn hutje hangend, Brutus weer op weg hielp langs de rivier. Pffff goed afgelopen weer. Alleen was door de stromingsverandering Brutus sávonds weer terug bij mijn buurman Derm zijn hutje..... Maar al met al wel genoten hoor!
Oke toen ik dit aan het schrijven was kwam Mr Soksay binnen en hij had een probleem. De moeder van Screy Mom en Tia Mo was naar Colt gekomen met de mededeling dat zij haar dochters weg kwam halen om voor opa op het platteland te gaan zorgen.... En zij zou ze om half twaalf meenemen... dus Menno en ik er naar toe. Gepraat als brugman voor anderhalf uur en nogmaals duidelijk gemaakt dat zo natuurlijk de toekomst van deze schatjes weggegooid wordt, aangezien daar geen scholing en geen geld is.
Zijn er dan geen andere broers en zusters die opa kunnen verzorgen? Misschien iets ouder dan 7 en 12? Nee de familie had besloten dat zij het moeten gaan doen.. Maar wat dan als opa die nu 80 is, overlijd? Ga jij dan weer zelf voor ze zorgen? Eh ik ? nee, dat kan ik niet, ik heb geen geld en geen werk... dus dan? eh ja dan moeten ze daar blijven! Dus geen opleiding geen goed en voldoende voedsel.. alleen maar op de rijstvelden werken en alles bij elkaar sprokkelen? Want je begrijpt dat als je de kinderen nu meeneemt dat ze dan niet straks weer terug kunnen komen!
We hebben heel veel andere kinderen die staan te trappelen op een kans om bij ons binnen te komen!!
Jullie begrijpen dat dit verschrikkelijk veel stress bij de kinderen veroorzaakt, ook omdat dit niet de eerste keer is dat deze moeder de kinderen wil meenemen om op het platteland te laten werken...
Oke nu gaat de moeder voor de laatste keer naar opa toe om nogmaals het te bespreken en vrijdag is er een definitief antwoord.. Al hebben wij contracten met de evt verzorgers afgesloten jullie begrijpen dat als een moeder haar kinderen mee wil nemen, wij daar niet veel kunnen doen..
Nu als het zo is dat ze weg moeten, gaan we proberen om bv voor 20$ per maand een verzorger te zoeken in het desbetreffende dorp voor de aftakkelende opa, zodat Screy Mom en Tai Mo veilig bij ons kunnen blijven... wordt vervolgd.
Van de week reden we op de brommer buiten Phnom Penh over een lange zandweg en daar gooiden om de 40 meter oude dames water op de stoffige weg... toen we dichterbij kwamen realiseerde ik me dat ze daar zaten om te proberen om wat centjes te verdienen... Oude weduwe krijgen namelijk niet zoals in Nederland een uitkering... Zit ik dan als dikke westerse achterop de brommer een dagje rond te tuffen... Wat kan het toch schrijnend zijn allemaal. Zij proberen het stof te verminderen voor mij...
We hebben geld gewisseld en bij iedereen gestopt en een praatje geprobeerd te maken en wat centjes voor rijst te geven.. Ik heb altijd zo met deze vrouwtjes te doen... en als ik dan ff met ze kan zitten en zij lol hebben om mij aan te raken is dat heel fijn.
Vanmorgen zijn we weer naar KDFO geweest. (met de 125 kinderen) Ik moest het een en ander daar bespreken met het managment en ik had 4 vrijwilligers mee dus iedere klas was bezet! En dus jammer genoeg ook mijn eigen klasje.. ik kon ‘t niet over mijn hart verkrijgen om niet ff naar binnen te glippen en lol te hebben. En toen ik weg liep dacht ik: Wat voel ik? Mijn hart pompte heel hard en ik visualiseerde echt zo een tekenfilm hart Boem Boem Boem.... Love Love Love...... Ja dat is dan toch wel grappig. En dan maakt het geen ... uit dat ik maar 2 uur geslapen had vanacht, omdat ik weer zonodig geheel Cambodja in mijn hoofd moest reorganiseren.... (Ik doe het niet meer over SnowPlanet maar nu gewoon Cambodja) pffff
En vandaag hebben we weer een rondje inentingen gedaan bij Colt:
Dr. Gloria opgehaald bij het ziekenhuis en in de bus naar Colt. Voor de kinderen was dit een grote verrassing (mmmmm)
Hello Annika! Hello sweeties .... Ze waren tuurlijk blij om ons te zien, tot dat..... oh oh oohhhhh nooo no no...
Maar ze moesten eraan geloven en 1 voor 1 werden ze door de animator ter plekke Mr Andre naar de pijnbank begeleid, waar Co assistent Miss Annika naast de dokter klaar zat om iedereen een hart onder de riem te steken een handje vast te houden en dus ook een paar in de houtgreep te nemen hahahaha... Maar ze hebben het dapper doorstaan en toen ze opgelucht buiten kwamen stonden de overige vrijwilligers klaar voor wat geestelijke bijstand, een glaasje water voor de schrik en een cool speelgoed auto’tje of een greep in de door jullie opgestuurde glitter haarelastiekjes, armbandjes, ringen etc.. (thanks bianca duut en anja)
Zo verlopen mijn dagen hier... En ik heb het reuze naar mijn zin. De dagen vliegen voorbij en het is morgen al Februari en dat betekend nog maar 2 maanden.. En dan is Februari ook nog eens heel kort.... verdorrie!! Iedere avond val ik super voldaan en bekaf op mijn bedje..
Zo ook zo dadelijk.. hoop dat ik Ice Age 2 tot het eind kan blijven kijken......
Zo uit een al weer warm Phnom Penh
Veel liefs
Anneke
xx
-
31 Januari 2007 - 18:50
Jook:
Hi An!
Ik hoop zeker dat de twee kids mogen blijven, maar hoop dat jij niet mag blijven (alhoewel ...ik ben er bang voor dat jij helemaal niet weg mag!).
Nog 'maar' twee maanden; ga maar vast aftellen! Hoeveel nachtjes nog, hoeveel muggenbulten nog, hoeveel liefdevolle momenten...
-
31 Januari 2007 - 20:49
Esther:
Hola!
Hoe is het met je?
Inëntingen in ons computerlokaal? Daar issie niet voor bedoeld? Haha. Leuk om alles bij te kunnen houden, maar ook erg moeilijk om te zien. We kunnen maar niet wennen hier in Nederland en gaan in oktober dan ook zeker terug!
Geef je alle kinderen een dikke knuffel van mij? En ik duim voor vrijdag..die 2 schatjes moeten gewoon bij COLT blijven!
Liefs
Esther -
31 Januari 2007 - 21:17
Pap En Mam,:
Lieve Anneke,
Je hebt weer van alles mee gemaakt zo te lezen.We zyn zeker trots op je nu je met draad en naald kan werken (grapje),maar we zyn trots op al dat andere werk met die lieve kinderen.
Veel liefs van ons. -
01 Februari 2007 - 12:47
Bianca :
Hey Zonnestraal !
Wat een geweldig verhaal heb je weer geschreven, hart verwarmend en erg geestig. Nu weten we echt dat je talent hebt om te naaien......! (smile) Ik ga alles opsparen voor de zomer op strand, mooi tijdverdrijf toch ?? haha
Je hebt weer mooie foto's gemaakt om ons mee te laten delen van jouw bestaan in Cambodja !
Lief, geniet van je tijd en tot snel.
Dikke kus en knuffels van ons 3.
-
01 Februari 2007 - 20:55
Daan En San:
Hoi Annie, foto op men verjaardag ontvangen, erg gaaf!!!! Ben je al aan het aftellen wij wel hoor groetjes van ons en een poot van kita -
02 Februari 2007 - 11:33
Cindy:
hey moppie,
het gaat super met je he??
erg leuk om je zo te volgen heel
interresant!!!
enne....intervieuw doen he??!! wordt je nog beroemd!!
hihihihi dikke knuffel van mij kus -
03 Februari 2007 - 11:16
Miranda:
Hee Ann, nou dit is toch wel onwijs gaaf nie, interviewtje op de radio. Je bent goed bezig jij!!
Nou, lievie ik zie je gauw.
Hele, hele dikke knuffel van mij XX -
05 Februari 2007 - 11:59
Sanne:
Hai Anneke,
Ik wil nog ff 1 x zeggen dat zondag echt een topdaggie was *lekker scheuren door de rijstvelden, ze dachten allemaal dat er een stel aliens geland was. alleen 's avonds was wat minder haha!En het was maar goed dat jij er was om me in mijn eigen bedje te stoppen...wie weet waar ik anders terecht was gekomen *misschien wel een leuke jongen??* haha.
Nou doegie
-
05 Februari 2007 - 19:47
Joke Koet:
Hai Anneke,
Eindelijk een berichtje, maar ik heb je nu aan mijn favorieten toegevoegd en ga zo veel mogelijk naar je leuke site kijken .
Je moeder is echt reuze trots op je. Ze doet niet aders dan opscheppen.
Haarspeldjes wat leuk kunnen wij ook speldjes opsturen? Of wat anders kleertjes of zo? Ik werk met zoveel mensen, die hebben allemaal wel wat.
Hele lieve groetjes en doe voorzichtig he?
je tante joke -
05 Februari 2007 - 20:22
Cora:
Hoi toppertje,
Heerlijk om elke keer je verhalen te lezen. Geweldig om te lezen dat jullie zoveel goede dingen kunnen doen daar. En je straalt! Je hebt zo te zien je plekkie helemaal gevonden.
X Cora
-
06 Februari 2007 - 16:20
Margret En Maarten:
hai anneke, nou nog even en dan ben je weer lekker thuis! Maar voor hoe lang? kusje van ons. -
07 Februari 2007 - 15:03
Corinna:
Hoi An hier een berichtje van ons uit Velserbroek.Rianne is een paar dgn thuis want ze heeft een drukke studie week en wil wat verwend worden!Wat een verhalen weer, volgens mij moeten we nodig samen een weekendje bijpraten.B.v. op Texel!En dan hebben we nog tijd tekort. Kun je wel afscheid nemen van al die lieverdjes straks??? -
07 Februari 2007 - 15:20
Marleen:
Hey Anneke!
Wat geweldig dat ik het nu ook allemaal mee mag maken. Je enthousiasme en inzet slaat niet aleen over op de kids maar ook op mij! Thanks & liefs
Marleen -
07 Februari 2007 - 23:09
Esther Wezel:
He Anneke! Gisteren had ik dus jouw vriendin op mijn spreekuur voor vaccinaties (ik geloof dat ze wel een beetje last heeft gehad van de prikken....) en jawel hoor, die ging jou dus opzoeken! Wat een toeval! Was natuurlijk vooral heel benieuwd hoe het nou met Babbe was. Maar wat onwijs gaaf, dat je dit bent gaan doen in Cambodja, heel bijzonder en wat een prachtige site en foto's. Ik wens je alle goeds toe met alles wat je daar kunt doen. Liefs Esther -
09 Februari 2007 - 11:56
Bram & Monique:
Hoi Anneke!
Hier een gewone vrijdag... Voor Screy Mom en Tai Mo een spannende dag. We duimen vandaag voor ze en hopen dat ze veilig bij jullie mogen blijven!!
We blijven je verhalen met veel interesse en bewondering volgen. Het is echt geweldig wat je daar allemaal doet! Tjee...Nog 2 maanden, wat gaat dat snel.
Enne...Je mailtje is aangekomen hoor! Fijn om te lezen dat je in ieder geval al gasfornuizen hebt kunnen kopen! Het adres van mijn werk waar je om vroeg is: Klein Hazenberg, Geschieresweg 9, 4363 NP Aagtekerke. Ik heb je mailtje, samen met wat foto's bij ons op kantoor gehangen. Zo kan ik de bewoners uitleggen en laten zien wat er met hun gift wordt gedaan.
Geef André en Lily en natuurlijk alle kinderen een hele lieve zoen van ons. Geniet nog van je tijd in Cambodja en beleef veel onuitwisbare herinneringen....!!!
Liefs Bram en Mo -
12 Februari 2007 - 14:27
Rudy (3FM):
Hee Anneke! Tof zeg hee, bedankt nog voor 't leuke gesprek zojuist :-) Veel succes en plezier daar!! -
12 Februari 2007 - 15:28
Yvonne:
Hoi An,
Hier weer eens een berichtje vanuit Sneeuwplaneet, lees je verhalen nog altijd trouw en vind het geweldig wat je allemaal doet.
Groetjes Yvonne
-
12 Februari 2007 - 18:13
Simone S.:
he an,
zo zo wat een geweldig hutje had je in kampot,prachtig uitzicht en een heerlijk riviertje met aroma, en wat doe je het ook geweldig met de kids en oude vrouwtjes,eigenlijk met iedereen,vind het heel knap van je.............
vind het heerlijk om je verhalen en avonturen te lezen......
dikke knuffel van uit hier,liefs simone s. -
13 Februari 2007 - 08:27
Cynt:
he annie!!!
nou daar ben ik weer eens!!sorry dat ik zo lang niks heb laten horen!!!maar heb je verhalen net weer gelezen....arme brutus!!zo heet mijn hond ook he!maar efin;met mij gaat alles goed,rocy begint met stappen en dus loop ik er de hele dag achteraan....nee rocy,niet doen,dat zijn hondebrokken dat ken je niet eten rocy!maar wel te gek het word echt een meid nu!nou lieverd keep on the good work!!onvoorstelbaar vind ik het...je bent een bijzonder mens!dikke x cyn -
07 Maart 2007 - 20:49
Anja:
in de ban van annie, mijn god anneke,nogmaals die westerse blik is uit je ogen, alhoewel de laatste foto... zo'n blik ken ik van je. Hee mop die foto van die tenen in de schemering! Laat energie en positieve gedachten los, dan komt het vanzelf naar je toe (ook vwb die 2 kids...) Liefs van René mij + de kids.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
